Koreańskie umowy handlowe z Ameryką Środkową

W 2016 roku Korea Południowa podpisała FTA z krajami Ameryki Środkowej (m.in. Guatemalą, Hondurasem i Panamą). Była to pierwsza tego typu umowa podpisana pomiędzy państwami regionu a państwem azjatyckim.  Kim Yong-beom, ówczesny południowokoreański minister finansów, określił tę bilateralną współpracę jako korzystną dla obu stron ze względu na eliminowanie niepotrzebnych barier, jakie w handlu stawia biurokracja. Pozwoli to na wzajemne dopełnianie się struktur gospodarczych Korei i regionu, stymulując wymianę handlową pomiędzy konkretnymi firmami, ale również ogółem gospodarki. Dodał również, że to FTA będzie punktem wyjściowym Korei do ustanowienia kolejnych połączeń handlowy zarówno w Ameryce Północnej, jak i Południowej. W przypadku porozumienia z Kostaryką, zwiększyło to dostęp koreańskich konsumentów do wysokiej jakości produktów o stosunkowo niskich cenach, takich jak kawa, banany i arbuzy. Z drugiej strony obniżone opłaty celne pozwoliły Kostaryce na import części samochodowych i nowoczesnych technologii. W tym samym roku Korea podjęła czwartą turę rozmów z Ekwadorem, jednak do porozumienia doszło dopiero w 2022 roku – obie strony określiły się jako strategiczni partnerzy, którzy kooperacją wzmocnią swoje wzajemne działania biznesowe.

Udana współpraza z Ameryką Południową – FTA z Mercosur 

Mercosur, czyli Wspólny Rynek Południa (Mercado Comum do Sul) to organizacja międzynarodowa założona w 1991 roku, która zrzesza w celach gospodarczych jedenaście państw Ameryki Łacińskiej i Południowej (w tym cztery państwa główne), wśród których można wymienić Argentynę, Brazylię, Paragwaj i Urugwaj. Mercosur, czerpiąc z rozwiązań europejskich, utworzył strefę wolnego handlu oraz dąży do wprowadzenia unii celnej. 

Korea Południowa rozpoczęła negocjacje w sprawie podpisania z Mercosur FTA w maju 2018 roku, chociaż pierwsze rozmowy w tym celu podjęto już w 2005 roku. Długi etap powolnego rozbudowywania relacji był spowodowany protekcjonizmem grupy, który przejawiał się niechęcią do nawiązania formalnej współpracy. Umowa została ostatecznie podpisana w 2020 roku, zapewniając Korei łatwiejszy dostęp do południowoamerykańskiego rynku zbytu, co wykorzystano do eksportu takich produktów jak części samochodowe i telefony komórkowe, jednocześnie importując surowce mineralne i żywność, wszystko przy korzystnych stawkach celnych.